Wychowanie kota to nie taka prosta sprawa. Właściciele puchatych czworonogów sami wiedzą ile energii i czasu może kosztować nauka kociaka korzystania z kuwety, a to podstawowa zasada dobrego wychowania, która powinna być bezwzględnie respektowana przez pupila. Koty to czyściochy, dlatego przed właścicielem stawiają dosyć wysokie wymagania w kwestii swojej toalety, kuweta musi stać w odpowiednim miejscu, musi być odpowiedniej wielkości, zawierać pasujące mruczkowi podłoże, musi też być bardzo regularnie sprzątana. Jak dobrać odpowiednie kocie WC? Jak nauczyć kociaka korzystania z niej? Czy dorosłego kota można wyszkolić, by załatwiał się do żwirku? Na te i inne pytania znajdziecie odpowiedzi poniżej.

         1. Odpowiednia kuweta dla kota

Na rynku możemy znaleźć dziesiątki różnych typów kuwet, od zwykłej „tacki”, czy plastikowego niskiego pudełka , aż po częściowo zamknięte. Możemy zafundować pupilowi kocią toaletę , całkowicie zabudowaną kuwetę, do którego środka kot wchodzi, przez klapkę. Tego typu kuwety zaopatrzone są zazwyczaj w filtr węglowy, który pochłania nieprzyjemne zapachy.

Kuweta dla kota powinna mieć minimum 45×35 cm. Dla dużych kotów powinna być ona nieco większa. Jeżeli posiadamy małego kociaka kuwetka powinna być niższa, by mógł się do niej bez problemu wdrapać (do około 8cm), lub powinny być do niej dostawione „schodki”, umożliwiające mu szybkie wejście i skorzystanie ze żwirku. Gdy zauważymy, że nasz pupil zakopuje swoje nieczystości (większość kotów wykazuje instynkt niwelowania swojego zapachu), musimy zaopatrzyć się w toaletę z ogranicznikiem lub model częściowo zamknięty, by jej zawartość nie była rozsypywana wokół. Młode koty, a w szczególności gdy jest ich więcej lubią bawić się w zawartości kuwety, dlatego powinniśmy często i regularnie wymieniać żwirek, a najlepiej od razu po załatwieniu potrzeb fizjologicznych kociaka, za pomocą łopatki wyjąć i wyrzucić nieczystości.

Żwirki i podkłady też grają istotną rolę. Na rynku możemy znaleźć ich różne typy, można podzielić na te powstające z roślinnych naturalnych produktów np. drewniany niezbrylający pellet, drewniany żwirek zbrylający, żwirek powstały z kukurydzy itp. Tego typu żwirki są zazwyczaj w pełni kompostwalne lub można je wyrzucić do pojemnika na odpady biodegradowalne lub spuścić w toalecie. Drugą grupą są żwirki powstałe z naturalnych złóż minerałów (bentonitowe, sepiolitowe) są drobnoziarniste, dobrze pochłaniają zapachy, są wydajne. W niej także można wyróżnić typy zbrylające, niezbrylające, zapachowe, antybakteryjne itp. Najnowsze są podkłady w formie silikonowych kuleczek. Bardzo delikatne dla łapek kociaków, nie powojują roznoszenia piachu czy żwirku, bardzo dobrze chłonące wilgoć i zapach. Jednak do tego typu podłoża trzeba zwierzę przyzwyczaić, bo zazwyczaj nie chcą się w nich załatwiać od razu. Jeśli kociak nie ma też przeczulonego węchu kuwetę możemy wypełnić zapachowym żwirkiem lub zwykłym, lecz pochłaniającym zapach, możemy też stosować różnego rodzaju posypki poprawiające właściwości dowolnego żwirku lub piasku w tym zakresie. Stosujemy je w przypadku starszych kotów, nauczonych korzystania z kuwety.

Na początek nauki polecany jest żwirek bezzapachowy, zwykły, niezbrylający lub drewniany, bezzapachowy pellet. W jego przypadku wałeczki z drewna rozwarstwiają się rozpadają pod wypływem wilgoci i odchodów. Żwirki pęczniejące w kontakcie z wodą, mogą być groźne dla młodych mruczków, które lubią się bawić w kuwecie. W przypadku połknięcia może on zatkać drogi przewodu pokarmowego, co powoduje silne bóle brzucha i jelit oraz niezbędną wizytę u lekarza weterynarii. W skrajnych przypadkach skończyć się to może kosztowną operacją a nawet śmiercią pupila. Dlatego sięgamy po żwyrki zbrylające dopiero w momencie kiedy kot podrośnie oraz minie mu chęć zabawy i próbowania wszystkiego, co znajdzie się na jego drodze.

2.Odpowiednie ustawienie kociej kuwety

Koty są z natury wybredne, nigdy nie będą korzystać z kuwety, która stoi obok miski. Do załatwiania swoich potrzeb potrzebują spokojnego miejsca, gdzie nikt im nie będzie przeszkadzał. Zdarzają się czworonogi, które gdy je ktoś nakryje na załatwianiu się, potrafią przerwać czynność i spłoszone uciec przed wzrokiem podglądacza.

Wybierając miejsce na kuwetę należy brać pod uwagę przede wszystkim dobry dostęp do niej. Dlatego złym pomysłem jest ustawianie jej w zamkniętych pomieszczeniach lub w łazience, w której ciągle są zamknięte drzwi. Nie ustawiamy kociej toalety blisko drzwi wejściowych i w kuchni. Nikt przecież wchodząc do domu nie chce czuć zapachu kociego moczu lub innych nieczystości, podobnie jest z kuchnią, wizja przygotowania posiłku patrząc na WC pupila nie jest zbyt atrakcyjna. Staramy się unikać miejsc blisko mebli, żwirek, który często może się wysypać, często wpada w krawędzie między podłogą a meblami, a stamtąd bardzo ciężko jest go sprzątnąć.

Ustawiamy kuwetę w takich miejscach, by kociakowi nie kojarzyły się ze stresem, dobrze jest to zrobić w jakimś kąciku, bo to ulubione miejsca do załatwiania swoich potrzeb. Kuweta nie może stać w przeciągu, ani w obrębie często używanych ciągów komunikacyjnych.

3.Nauka korzystania z kuwety

Przed pojawieniem się pupila w domu musimy zaopatrzyć się w odpowiedni sprzęt. Kupujemy kuwetę i żwirek, potrzebna nam będzie także łopatka i zestaw woreczków foliowych.

Koty dosyć szybko uczą się załatwiania w kuwecie, ze względu na instynkt zakopywania swoich odchodów w sypkim podłożu. Jeżeli mamy kociaka, który nie podpatrzył swojej mamy w wykonywaniu tych czynności sami musimy go tego nauczyć. Jak się do tego zabrać?

Kociak

1. Wypełniamy kuwetę żwirkiem na wysokość około 5cm.
2. Chwilę po karmieniu kociaka lub zaraz po przebudzeniu, delikatnie wkładamy zwierzątko do kuwety. Grzebiemy palcem w czystym żwirku, pokazując w ten sposób, że może się tutaj załatwić. Nie stresujemy go, nie krzyczymy i wychodzimy z zasięgu wzroku kociaka. Nie każemy gdy załatwi się poza żwirkiem.
3. Kociak instynktownie powinien załatwić się wewnątrz kuwety, jeżeli to zrobi, połowa sukcesu za nami. Chwalimy go wylewnie, możemy mu dać także jakiś przysmaczek.
4. Jeżeli czworonogowi nie pasuje miejsce i nie chce się załatwić w kuwecie, stawiamy ją w miejsce gdzie zazwyczaj załatwia swoje potrzeby
5. Po załatwieniu kociaka na podłogę lub np. na gazetę czy szmatkę, wkładamy odrobinę odchodów do czystej kuwety, wówczas maluch powinien jak za sznurkiem pójść za potrzebą w odpowiednie miejsce
6. Zaraz po załatwieniu kociaka, sprzątamy odchody, wyjmując z kuwety mokry żwirek
7. Kuwetę sprzątamy gruntownie przynajmniej raz na 5-7 dni, a odchody wybieramy przynajmniej 2 razy dziennie uzupełniając w nowy żwirek

Dorosły Kot

Jeżeli przygarnęliśmy dorosłego kota, który nigdy wcześniej nie korzystał z kuwety, postępujemy podobnie jak w przypadku kociaka. Rezygnujemy z zabudowanych kuwet, silikonowych i zapachowych żwirków. Staramy się dostosować kuwetę do warunków naturalnych, czyli stosujemy naturalny, bezzapachowy żwirek, na początek na wierzch możemy go przysypać zwykłym piachem lub suchą glebą. Tak samo pokazujemy kotu, gdzie ma się załatwić grzebiąc palcem w czystym żwirku. Zazwyczaj ze starszymi kotami nie ma problemu i same, instynktownie korzystają z kuwety.

Jeżeli mamy kilka kotów, powinny mieć osobne kuwety, zwłaszcza na początku, po dokoceniu. Nowy zwierzak, może bać się zapachów innych zwierzęcych domowników i nie będzie korzystał z ich kuwety.

Jak to było u Was? Jak nauczyliście swoje pupile korzystania z kociego WC, przysporzyło Wam to problemów, czy poszło gładko?